Tsinelas Diaries

Tsinelas Diaries



Naalala ko noong una tayong nagkatagpo. Nadapa ka no'n, napigtas si Reebok, nagdugo ang iyong gusgusing tuhod. Pinasuot ako sa iyo ng lolo mo; ako, ang kanyang lumang tsinelas. Ang mukha ko ay hinulma na ng kanyang paa at manipis na ako dahil sa matagal din akong nakadkad sa matigas na pilapil.

Ngayon lang ako nakatapak uli sa sementong may bakas ng bango ng floor wax. Ngayon lang uli ako sumadsad sa damong may hamog, sa lupang hindi pinatigas ng galit na araw. Ngayon lang ako naitabi sa ilalim ng kama, pagkat ang mga tsinelas na katulad ko na bente pesos sa tiangge ng intsik ay hindi ipinapasok sa loob ng kwarto.

Masaya akong maging tsinelas mo. Hanggang sa isang araw naiwan lang ako sa kwarto mo, naghihintay na masuot.

Naayos na ng lolo mo si Reebok, ang tsinelas na nagpatid sa'yo. At naiwan ako sa ilalim ng iyong kama, naghihintay sa wala.